MENTORING PROFESORÓW NA EMERYTURZE

Inicjatywa Mentoringu Kadry Profesorskiej na Emeryturze (The Retired Faculty School Mentoring Initiative) to program realizowany przez Uniwersytet Columbia w Nowym Jorku, USA, w ramach którego emerytowani profesorowie wolontarystycznie udzielali korepetycji młodzieży w wielu gimnazjalnym i licealnym, pomagali im w odrabianiu lekcji, służyli radą w kontekście wyboru dalszej edukacji. Mimo że zakończony,  program zyskał szczególne uznanie i znalazł się w raporcie Nowojorskiego Departamentu do Spraw Starzenia się, jako przykład dobrej i skutecznej międzypokoleniowej praktyki edukacyjnej. Celem programu jest wydobycie z młodych ludzi drzemiącego w nich potencjału, promowanie postaw liderskich, zachęcanie do kontynuowania edukacji, ciągłego rozwoju. Starsi naukowcy pracują z młodymi ludźmi z defaworyzowanych środowisk. Nowy Jork znajduje się w szczególnej sytuacji ze względu na niepokojąco dużą liczbę młodzieży, która nie kończy liceów - stąd wiele programów organizacji pozarządowych i nie tylko, ukierunkowanych na przeciwdziałanie temu zjawisku, niemniej Inicjatywa Mentoringu Kadry Profesorskiej na Emeryturze jest znakomitym przykładem działania, które może być realizowane w dowolnym kraju. Młodzi otrzymują uwagę, zainteresowanie i konkretną pomoc w szkolnych problemach, osoby starsze natomiast, mogą wciąż przekazywać swoją wiedzę i doświadczenie, realizować się w roli mentorów.

                                          Źródło zdjęcia: http://www.nyc.gov/html/dfta/html/home/home.shtml  

W ramach jednego cyklu programu realizowane były cotygodniowe, 50-minutowe sesje, które trwały przez rok. Zajęcia odbywały się w dużej klasie. Starsi edukatorzy przygotowywali lekcje i prowadzili je w małych grupach lub z indywidualnymi uczniami. Zaangażowani byli również stażyści i wolontariusze, często studenci niższych lat Uniwersytetu Columbia. Warte uwagi jest to, że koordynator całego projektu bardzo często był obecny w trakcie trwania tych zajęć, dzięki czemu mógł obserwować pracę i interakcje zachodzące między uczącymi a uczonymi i na bieżąco reagować na potrzeby obu grup. Również istotną częścią programu było to, iż realizowany był w ciągu codziennych zajęć szkolnych młodzieży, pomiędzy obligatoryjnymi lekcjami.

Oprócz korzyści dla nauczycieli jak i uczniów, program wniósł również pozytywne wartości w życie wspomnianych wolontariuszy i stażystów - dzięki udziałowi w nim mogli zwiększyć swoje doświadczenie w działaniach edukacyjnych, poznać nowy model nauczania oraz tajniki pracy w międzypokoleniowej grupie.

Zbiór dobrych praktyk międzypokoleniowych w Nowym Jorku: http://www.nyc.gov/html/dfta/downloads/pdf/publications/good_practices.pdf ( w języku angielskim)

Strona Nowojorskiego Departamentu do Spraw Starzenia się http://www.nyc.gov/html/dfta/html/home/home.shtml
Autorka tekstu: Marta Pawlaczek